Ik wil u met deze nieuwsbrief iets geven. Een cadeautje. Er was een brainstorm, er waren opties, maar geen van allen écht sympathiek. Want hoe moet gij u nu beter voelen door een opsomming van alle coole dingen die ons collectief in 2023 deed, schreef en las? Kijk ons fantastisch zijn! En warm wordt gij niet vanbinnen door al onze voornemens voor 2024, hoogstens een beetje zenuwachtig. Want zie hoe ambitieus, wij!
Een lijstje met alle Goodcopy overwinningen of fiere vinkjes is bovendien niet representatief. Wij moeten namelijk, net als gij, leven met de onoverbrugbare kloof tussen onze fantastische plannen en de werkelijkheid van budgetten, stakende crèches en de occasionele werf. Dat ziet ge niet op Instagram he! Nochtans kan dat deugd doen, zien dat het een ander soms ook aan tijd, goesting of moed ontbreekt.
Daarom doen we u een lijst met boeken cadeau. Boeken die wij — opperboekliefhebbers — niet hebben gelezen. Gestoffeerd met alle mogelijke redenen waarom niet. Leen er gerust een van. Een reden. Of een boek. En neem ineens onze beste wensen mee: dat als ge kijkt naar uw jaar, het vorige of het volgende, het met een milde blik mag zijn. Zo zachtjes door uw wimpers.
Verder stuur ik u graag 2024 in met de (vreselijk) toepasselijke woorden ‘Things can only get better’. Episch gezongen door D-Ream in 1993, dansend voor een schilderij van Hieronymus Bosch. Moet kunnen.
#Annelies
Woord van de week
Gekocht, maar niet gelezen.
#Sio
Winter — Ali Smith
Uit Ali Smith’s seizoenskwartet las ik al Spring (in de lente natuurlijk) en Autumn (netjes in de herfst). Winter stond als volgende op mijn leeslijst. Maar in januari en februari was ik te druk bezig mijn kindertijd te herbeleven met de Harry Potter-boeken, en nu het eindelijk weer winter is, ben ik alweer bezig in een ander verhaal. Wat zegt ge? ‘Een boek kunt ge toch gelijk wanneer lezen?’ Ik hoop dat ge een grapje maakt.
The Year of Magical Thinking — Joan Didion
Deze wou ik in oktober lezen, maar ik mocht niet van Jill. Echt waar. Ik wandelde ons kantoor binnen, toonde haar het leesvoer dat ik net was gaan sprokkelen bij Paard van Troje en kreeg te horen dat ik The Year of Magical Thinking pas mag lezen wanneer ik net iemand verloren ben. ‘Allez, ge doet wat ge wilt, he. Maar ik zou toch wachten.’ Wie ben ik om daar tegenin te gaan? Wat kapitein copy zegt, zal geschieden. Hartjes voor Jill.
Simple Passion — Annie Ernaux
Annie Ernaux won vorig jaar de Nobelprijs voor literatuur. Hoog tijd om mijn eerste boek van haar op te pikken, vond ik. Nadien realiseerde ik me dat ik Ernaux liever lees zoals het hoort — in het Frans. Alleen: wat mijn Frans gemeen heeft met dit boek, is het laagje stof dat erop ligt. Staak ik mijn pogingen tot verzet en word ik in 2024 een Duolingo-mens? Als iets me over de streep kan trekken, is het Passion simple wel.
#Ilona
Peasants — Władysław Stanisław Reymont
Ik kocht deze klepper van bijna 700 bladzijden in Warschau, waar mij werd verteld dat het een klassieker is die alle Poolse kinderen moeten lezen. Met Władysławs personages moet ge alle seizoenen door. Ik las tot in de herfst (ja, dat is het begin), maar het boek was te zwaar om ergens mee naartoe te nemen (vergeet gerust dat ik ermee uit Polen ben gekomen) en was onpraktisch om in bad te lezen. Dus ging ik stiekem op zoek naar plooibaardere boeken. Boeken met zwakkere ruggetjes waarvan ook de linkerpagina’s tof waren.
Lanny — Max Porter
Ik hou van Max Porter. Ik hou van zijn fragmentarische stijl, zijn woordkeuzes, zijn scherpe randjes, zijn gebrek aan aanhalingstekens, zijn speciale layouts, van de spoken-word-slash-rap versies die hij brengt van de boeken die hij schrijft. Maar het is wel het soort ding dat ik een beetje moet doseren. Zoals een zak winegums. Ik zag Max dit jaar live voor ‘Shy’ en las dat boek in één ruk uit, en zo was ik weer even vol.
Cosmicomics — Italo Calvino
Ik was met Annelies voor een workshop in Nederland. Als wij ergens komen, dan zoeken we twee dingen op. 1: Waar is de koffie? 2: Waar zijn de boeken? En zo geschiedde. Ik kocht dit boek omdat Annelies zei dat het haar lievelingsboek is. Ik heb een zwak voor lievelingen, en al helemaal als het boeken zijn. Maar het legt de lat ook zo ongeveer op de afstand van de maan. En tot overmaat van ramp is het boek ook nog eens verschrikkelijk mooi. Begin zoiets maar eens te beduimelen.
#Marine
I love Dick — Chris Kraus
First, I absolutely loved the title. Then, couldn’t assume it.
Pas dormir — Marie Darrieussecq
The girl I bought this book from at a flea market had warned me: ‘It's about insomnia, not being able to sleep. Always that, only that, just that.' She seemed exhausted just talking about it. Still, I went ahead and bought it from her. The problem is, I don't suffer from insomnia. Not at all. As soon as I took this book in bed with me, I dozed off.
Romans Cinéma Théâtre, un parcours 1943-1993 — Marguerite Duras
I found this one on the highest shelf of a second-hand bookstore. I thought to myself, "Oh wow, what a deal! All of her writings gathered in a single book." But have you ever tried reading a 1.3-kilogram book? Yes, that's the weight of 1764 pages written in a size 10 font. It's heavy, way too heavy. Doesn't fit in your handbag, doesn't even fit in your hands, gives you wrist cramps and smashes your internal organs when you try to rest it on yourself while lying on the couch. Marguerite, your work is just too heavy to handle.
#Eline
Notes on Grief — Chimamanda Ngozi Adichie
Er zijn zo van die boeken die je hersens, je lijf, je alles dooreenschudden. Americanah van Chimamanda Ngzoi Adichie was dat voor mij. Ik dacht: ik pak het mee op reis, zo’n liefdesverhaal gaat er lekker in. Maar het verhaal van Ifemelu en Obinze trok m’n ogen open over je niet thuis voelen, navigeren tussen culturen en mijn eigen white privilege. Heavy shizzle, aan een zwembad in de Périgord in 2015. Sindsdien koop ik alles van Chimamanda. Dus ook dit kleine ‘Notes on Grief’, dat ik spaar voor een moment waarop ik rouwen moet.
Xstabeth — David Keenan
Dit boek kocht ik op basis van een lovende recensie. Ik sloeg het thuis open, las een zin of twee en zuchtte. “When I was small and the trees were very high. This was in Russia. My dad was a musician.” ‘Zo’n boek met ‘taalexperiment’. Ik vind dat moeilijk, denk dat ik niet slim genoeg ben en haak af. Maar terwijl ik het boek doorblader om dit te schrijven, zuigt het me binnen. “He was from Moscow. Originally. Typical. Typical of intellectuals to come from Moscow. Or the Urals.”
The Invention of Nature — Andrea Wulf
Soms ligt het gewoon aan de vorm, sorry. Ik wil deze biografie over natuurkundige/ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt graag lezen, maar niet in deze uitgave. Te kleine letters, te weinig interlinie, te weinig marge. Elk blad een wemelende woordenzee. Dus koop ik geen paperbacks meer. Ik koop een schone uitgave, leen een hardcover in de bib of lees het boek op m’n e-reader. Sommige dingen zijn makkelijk op te lossen.
#Emma
Mother Tongue — Bill Bryson
Het was juli en we logeerden in een Frans kasteel vol Engelse boeken. Overal waar ge zat, waren Literature and Language slechts een armlengte van u verwijderd. Bill Bryson stond in onze slaapkamer. Ik begon aan hoofdstuk één, wachtend op zonen die zich te traag aankleden. En hoofdstuk twee. Tegen pagina zestien waren de kinderen aangekleed. Bill kreeg ik mee, maar tijd heb ik hem niet meer gegund. Sorry, Bill.
Fashion Manifesto — Anouchka Grose
Ik doe graag schone kleren aan. Naast het etiketje met ‘Made in Bangladesh’ hangt tegenwoordig ook eentje met ‘Schuldgevoel’. De schrijfster van dit manifesto weet daar alles over en wou het mij wel vertellen. Maar ze bleef liggen. Tot ik haar gelezen heb, doe ik dus gewoon nog al mijn kleren aan.
Hugo Matthysen — Tony De Zieke Pony
Ik ben vrij zeker dat Hugo de reden is dat ik schrijf. Of toch tenminste van mijn heilige overtuiging dat taal grappig mag zijn, ook en vooral bij serieuze dingen. Ik heb nog geen tijd gehad voor nostalgisch geritsel door de teksten, maar deze ken ik gelukkig gewoon vanbuiten.
In het noorden van Alaska
Is het altijd bitter koud
Maar daar wil ik wel zitten rillen
Als jij er bent en van me houdt
En inderdaad, de Nopri staat niet
om zijn fijne sfeer bekend
Maar daar wil ik desnoods gaan wonen
Als jij maar bij me bent
Graag geschreven,
Annelies, Ilona, Emma, Eline, Marine en Sio
Oh hopeloos gezever!
Oh liters witte wijn!
Mijn lever zal nooit meer dezelfde zijn 🎶
De beste (non-)eindejaarslijst tot nu toe, dank je wel.