De barones van Zevergem
heeft een lening af te betalen
door Jill
Jill is ook een beetje Bill
Bill, dat is hoe Annelies mij noemt als ik full-on-go-getter mode ga. Frons boven mijn neus, toon gedecideerd, empathie vergeten aan de deur. Zoals wanneer ge uw laatste nieuwe Collectie probeert te fotograferen terwijl het alarm afgaat en de mensen al binnenkomen voor de Vrijdagse Voorlees Vereniging.
Het gaat vooruit, met Bill. Maar daar moet ook een Jill tegenover. Een die blij wordt van de juiste kleur ton-sur-ton kiezen en op de foto staan met een broek waar ze drie keer in kan. Een die graag ‘ja’ zegt op vragen.
Zoals deze: als ge weet dat iets geen succes gaat zijn, wilt ge het dan toch nog doen? Dat is een goeie vraag, vind ik. En in veel gevallen zal mijn antwoord zijn ‘ah ja nee okee laat maar’. Want succes, dat zijn centen, en ik heb ook gewoon nog 23 jaar lening af te betalen. Bills, bills, bills.
Maar dan zijn er ook gewoon gevallen waar het heel hard ja is. Dingen die Jill wil. Zoals woorden borduren op vintage kleren en dat boudweg een Collectie noemen. Wil, wil, wil!
En betekent dat dan dat niemand die kleren mag kopen? Tuurlijk niet!
Presale 6 dec — Kom maar passen, er is apero
Na 6 december gaan de overblijvende stuks live op de webshop.
Wat is dat, De Collectie?
Er zijn kleren die ge ‘stuks’ noemt. Die kiezen we voor De Collectie. Stuks uit oude stocks en vintage vondsten, gekozen om de stof, de snit, de manier waarop ze de tijd hebben overleefd. Die kleding voorzien we vervolgens van woorden.
Een goedgeplaatste zin op uw broek, jas, hemd, sjaal. Zo geven onze woorden weer waarde aan wat was.
Vroeger waren de Olympische Spelen ook voor schrijvers
Echt waar. Vroeger, dat is 1924 — toen de namen van de jury nog grootser waren dan die van de Nobelprijswinnende schrijvers. In die jury: Prinses Bibesco en Gabriele d’Annunzio (‘poëet, estheet, dandy, gevechtspiloot en schermer’) en Belgische trots Maurice Maeterlinck, ooit nog gewichtheffer geweest.
De winnaar wordt Charles Louis Prosper Guyot, die zich liever Géo-Charles laat noemen. Hij krijgt zijn medaille met de post opgestuurd en stuurt hem prompt terug — onbetamelijk vindt hij het, dat hij die niet in Parijs in ontvangst mag nemen. Vier jaar later neemt hij wraak door niét naar de Olympische Spelen te gaan, maar naar de Bolsjeviekse Spartakiades in Moskou.
Zo veel verhaal uit zo’n onvermoed hoekje van de geschiedenis, daar moesten we wat mee.
Et voilà : De Collectie, getiteld ‘Every hero needs a poet’. Woorden om u aan te trekken.
Wat we ons nog afvroegen
Waarom geven we mensen geen bijnamen meer?
Graag geschreven,
Ajiesh, Annelies Marie Paulien Desmet Wiesbauer, Apannepelipies & Jipill, Jillemonius aka de Barones van Zevergem
Al wat ge schrijft zijt ge zelf