Het leven is een rotboek

Maar wij zijn fan

Feb 23, 2024

Iemand zei ooit tegen zijn lief: “Voor eeuwig en altijd, tot het uit is.” Hoewel dat toen niet superpositief ontvangen werd, zijn die woorden blijven plakken. Voor de mens is het leven onvermijdelijk vervlochten met vergankelijkheid. Alles eindigt. Als het leven een boek was, ging iedereen dood op het einde. Wat een rotboek. Maar niet alleen levens eindigen (het wordt nog vrolijker, momentje). Ook relaties, jobs of bevliegingen laten de geest. En hoe ouder ge zijt, hoe meer van die eindes ge al hebt moeten verteren, en die kunnen u soms verteren.

Het voordeel? Ge leert eruit, krijgt van die schone gouden scheurtjes in uw ziel en uw ego kalmeert een beetje. Het nadeel? Het wordt moeilijk om “voor eeuwig en altijd” te zeggen, of zonder reserves en vol overgave “ja” te roepen. Ja op alles! Want nuance, want eindes, want enerzijds en ook anderzijds. Maar tussen ons gezegd en gezwegen, een boek vol disclaimers, dat is ook een rotboek.

In ons collectief zit niet alleen veel ervaring, maar ook jong geweld. En dat jong geweld heeft ons iets geleerd wat we in al onze ervaring waren verleerd: dat het fantastisch is om ja te zeggen. Dat er veel plezier schuilt in springen zonder bijsluiter en dat ge nooit te oud zijt om volmondig “Ik ben fan!” te brullen, ook al komt daar misschien ooit een einde aan.

#door Annelies Desmet

Zin van uw leven

De juiste dosis sloerie

Op mijn vijftiende was ik ‘alternatief’ of nog erger: een alterno. Mijn vader vroeg eens waarvoor ik dan wel het alternatief was — ik kon alleen antwoorden met een oogrol. Studio Brussel was de standaard en ik keek neer op alles wat plat commercieel was. We zijn twintig jaar verder en ik heb de oversized witte pufferjas en zwarte flared legging gekocht. Niet met die intentie, en toch is het gebeurd: ik ben een Marina. Oei, denkt ge? Zeker niet. Oef, eerder. Want op een of andere manier raakt de Marinastijl het zoete kruispunt tussen comfortabel, cool en de juiste dosis sloerie.

Nirvana en de Smashing Pumpkins gaan uw feest niet maken. Fiocco en Lasgo, daarentegen. De Marina wist dat ge om te dansen gemakkelijke schoenen moest aandoen. En was uw broek te lang? Geen probleem, dan stakt ge uw voeten in Buffalo’s. Terwijl ik mij verheven voelde omdat ik een T-shirt droeg van een of ander goed doel met daarop een onleesbaar manifest, droeg de Marina haar logo’s luid en duidelijk: hier ben ik. Ziet mijn Adidas, Fila of dat merk met die twee figuurtjes die tegen elkaar zitten. Kappa, dat. Ge moest het nieuws niet volgen om te weten waar de Marina voor staat. Ze staat schaamteloos — en dat zeg ik met het allergrootste respect — voor zichzelf.

De Marina’s hadden het altijd al bij het rechte eind. Dus draagt de grootste ringen in uw oren, laat uw nagels groeien en lak ze vol glitters. Doet uw haar met gel naar achter in een hoge staart en zwiert ermee als stondt ge op een dansblok in La Rocca. Ge gaat het ook voelen: 2024 is het jaar van uw marinaissance.

#door Emma Didier

Toe, wordt ook fan van Taylor Swift

Ik ben het zelf al sinds mijn zestiende. (Of doe maar diehard Swiftie, ook al geeft dat woord me stiekem de ick.) In tegenstelling tot tien jaar geleden, zeg ik dat vandaag met trots in plaats van gêne. Ik vertel op- en niet ingetogen dat ik congé nam om tickets te scoren voor haar wereldtournee. En ik verkondig enthousiast dat ik daar niet één, niet twee, maar drie keer naartoe ga.

Nee, ik heb er niets op tegen dezelfde show drie keer opnieuw te zien. Want ik ben graag fan van Taylor Swift. Wordt mij gevraagd waarom, dan vertel ik dat ze ál haar teksten zelf schrijft. Dat haar hele carrière om storytelling draait en ze dat in alles doortrekt, van videoclips over interviews tot outfits.

Daarna raad ik aan grijsgedraaide nummers als Love Story en Shake It Off even te vergeten en haar album folklore (2020) te beluisteren. Want wie moeite doet om dieper in haar oeuvre te duiken, kan Taylor Swifts teksten nauwelijks cliché of oppervlakkig noemen.

Boven alles voelde 16-jarige Sio (en 27-jarige Sio eigenlijk ook, soms) zich door niemand beter begrepen — en hoe maf is het dat niet alleen ik, maar miljoenen mensen over de hele wereld dat zo ervaren? Waar de Swifties het unaniem over eens zijn, is hoe herkenbaar hun idool is. En houden van iets waarin ge uzelf herkent — als dat geen zelfliefde is, weet ik het ook niet meer. Dus zoudt ge kunnen stellen dat wie fan is van Taylor Swift, dat automatisch ook een beetje van zichzelf is. En fan zijn van uzelf, dat kan ik u alleen maar warm aanbevelen.

#door Siobhán Biesbrouck

Wat we ons nog afvroegen…

Zijt gij ergens fan van? Echt fan, he. Ik-zou-er-mijn-kinderen-door-vergeten-fan. Laat het ons weten. Want er is maar één ding leuker dan fan zijn, en dat is samen fan zijn. Wie weet mogen wij dan van koppelaar spelen tussen onze lezers.

Uiteindelijk wordt het altijd weer lente. We voelen het al in onze pen.

Graag geschreven,

Annelies, Emma en Sio