Waarom wij schrijven

No hugging and no learning

door Annelies

Ik kijk graag naar Seinfeld. Mijn twintigjarige zelf zou verontwaardigd haar armen kruisen en mij een blik toewerpen die zegt: ‘Serieus, hebt gij geen gevoelens of zo?’ Maar in een wereld waar elke nieuwsbrief begint met: ‘In deze turbulente tijden’, is ontspanning een schaars en dus kostbaar goed. Ik kijk gewoon echt graag naar Seinfeld en sinds kort snap ik ook waarom.

De makers hielden zich tijdens de productie van de ontelbaar veel afleveringen aan twee gouden regels: no hugging and no learning. Een serie die niet op mijn empathische knoppen duwt, niet aan mijn heartstrings trekt en weigert mijn moreel kompas aan te spreken. Zalig. Geen enkel personage heeft schuldbesef, niemand wil de wereld redden, van romantiek is geen sprake en als er al politieke thema’s aan bod komen, dan op een bedje van absurditeit.

Het verschil tussen twintigjarige Annelies en die van vandaag, is dat het jonkie niet overtuigd was dat mensen van nature empathisch, moreel of kritisch zijn, en dat je hen de hele tijd een geweten moet schoppen. Ook na de uren, ook als ze naar series kijken. De Annelies van vandaag gelooft dat mensen van nature goede mensen zijn, maar als je ze de hele tijd gaat schoppen, gaan ze wel raar doen. En terecht.

---

Woord van de week

door Jill

Een schoon woord en een schone intentie. Dus, opgenomen in mijn plan voor vage maar comfortabele toekomsten: de pieken en dalen afvlakken tot een zacht bobbelende golflijn. Een Mexican wave van mensen met korte armkes. Olé! (Maar niet te luid.)

---

Waarom wij schrijven

door Emma

Als ik niet kon schrijven, dan zou ik ongelofelijk veel praten. Schrijvend breng ik orde in mijn gedachten, creëer ik iets waar eerst niets was — een ding, een idee, een verhaal — en dat zonder iemand lastig te vallen. Schrijven is spreken in stilte, en zo spreek ik het liefst.

---

Wat we ons nog afvroegen

Zijn vrouwen zonder cellulitis gelukkiger? Als in: heeft iemand daar ooit onderzoek naar gedaan? Naar of het wel nuttig is dat we ons collectief zitten in te smeren met gels en staan te pilatessen op zondagochtend? Misschien is de ROI van voldoen aan het schoonheidsideaal wel gewoon nul. Tof, dan kunnen we nu naar de Quick, ik hoorde dat de Raqletteburger terug is.

Graag geschreven,

Annelies, Emma en Jill